اریکا: "وقتی شهرداری برای من خانه پیدا کرد، احساسات متفاوتی داشتم"

ادی در سال 2019 از اوگاندا به هلند فرار کرد. او ترجیح می دهد نام خانوادگی او ذکر نشود. در حالی که او در حال آماده سازی خانه جدید خود در آیندهوون است، از جابجایی های خود در هلند صحبت می کند. او قبل از یافتن یک خانه دائمی 3 بار نقل مکان کرد. در پهلوی سه

او می گوید: "من برای اولین بار به شهرداری در هلند جنوبی به نام Heeze-Leende در نزدیکی بلژیک معرفی شدم. اما در نهایت هرگز در آنجا زندگی نکردم. پس از 9 ماه انتظار، به شهرداری Nuenen معرفی شدم." سپس من به مدت دو سال در یک خانه موقت مخصوص دانشجویان و جوانان با مجوز اقامت پناهندگی زندگی کردم در کل 5 سال طول کشید تا ادی یک خانه واقعی پیدا کرد. با این حال او فکر می کند که خوش شانس است. او می گوید: «شکایت کردن هم منصفانه نیست. "اگر من خانه ای بگیرم در حالی که شخصی از هلند سال ها در لیست انتظار بوده است، به این معنی است که به من توجه بیشتر می شود."

اریکا سیری بونگنوی، یک پناهنده از کامرون، در گفتگو با COA در مورد برنامه های خود برای تحصیل و کار صحبت کرد. او خانه ای در روستای فریزی اونتسجرک گرفت. او می گوید: «وقتی شهرداری خانه‌ای برای من پیدا کرد، احساس راحتی کردم که خانه‌ام مناسب است، اما موقعیت مکانی آن توانایی من برای تحصیل و یافتن کار مناسب را محدود می‌کند.

او به این باور است که سیاست شهرداری ناعادلانه است. شهرداری ها از افراد دارای مجوز اقامت می خواهند که خانه ای را که شهرداری پیشنهاد می دهد بپذیرند. با وجود این چالش ها، اریکا سپاسگزار است. حالا او می تواند با آرامش پشت میزش بنشیند و به این فکر کند که چگونه زندگی خود را سازماندهی کند.

مانند اریکا، ادی به ویژه نگران قرار گرفتن در یک منطقه روستایی بود. او می ترسید که این پیدا کردن کار را برایش سخت تر کند. ادی می گوید: "ما اغلب مهارت های مورد نیاز برای یک شغل اداری در هلند را نداریم. به ویژه سطح زبان ما اغلب به اندازه کافی خوب نیست." بهترین فرصت‌های ما در کار فیزیکی است و بیشتر این مشاغل در شهرهای بزرگ هستند.» او خوشحال است که می تواند به آیندهوون برود: "فکر می کنم آنها فکر کردند: این مرد کار می کند، بیایید او را به کارش نزدیک کنیم."

Wim ten Vaarwerk به عنوان ناظر برنامه در COA کار می کرد و اکنون به عنوان یک داوطلب در

به گفته ویم، کمبود مسکن اجتماعی دلیل طولانی شدن لیست های انتظار است. دلیل این بحران تاکید دولت بر حمایت از ساخت و ساز خانه‌های تحت مالکیت است بجای سرمایه‌گذاری در ساخت و نگهداری مسکن اجاره‌ای اجتماعی. براساس تحقیقات

ادی معتقد است که در نهایت 3 بار تغییر شاروالی یک نعمت بود. او می گوید: «من اینگونه به آیندهوون آمدم. قبل از نقل مکان به آیندهوون، ادی هر روز 1 ساعت و 10 دقیقه به محل کار خود رفت و آمد می کرد. اکنون فقط 20 دقیقه دوچرخه سواری میکند تا به محل کارش برسد.

این داستان توسط استر موومبی ازمجله RFGنوشته شده است /a>با همکاری RefugeeHelp.